Tweede weekje

Een Surinaamse regenbui

Bij deze wil ik jullie even op de hoogte houden van het leven hier. Het is hier heel aangenaam leven. Zalig warm weertje, het was vandaag een hele dag droog. Ja, we hebben de afgelopen dagen heel wat regen gehad hier. Het water viel met bakken uit de lucht en daardoor stonden heel wat straten onder water. Maar dat is hier blijkbaar heel normaal en niemand stoort zich er aan. De Surinamers zijn zelfs blij dat ze eindelijk wat regen zien. Ik vind er helemaal niets aan! Ik ben niet naar hier gekomen om in de regen te zitten. Maar vandaag was het dus wel een heerlijk warme dag :-).

Zoals jullie allemaal hebben kunnen lezen, moest ik vorige week naar de dokter. Gisteren moest ik even  op controle en alles is in orde. Mijn beten zijn stilletjes aan aan het verdwijnen. En daar ben ik heel blij mee! Want ik voelde me een beetje als een dier in de zoo. Sommigen staarde me aan alsof ik een of andere rare ziekte had. Anderen vroegen me gewoon vlakaf wat ik had. Oké, het zag er echt verschrikkelijk uit, maar het is hier echt te warm om met een lange broek aan te lopen. Maar alles is nu in orde, dus laten we het snel vergeten en gewoon genieten nu.

Onze redactie

Ook op mijn stage gaat alles goed. Het is behoorlijk hard werken en 's avonds ben ik dus doodmoe, maar ik leer er wel veel van. Het journalistieke werkveld is heel stresserend. Dat heb ik vandaag nogmaals aan den lijven ondervonden. Samen met een vaste medewerker van het jeugdjournaal en een andere stagiair maakten we een item over de regen. Vorige week hadden we een boer geïnterviewd over de aanhoudende droogte en de dag nadien is het non-stop beginnen regenen. Heel grappig, we lachen er nu nog mee op de redactie. Maar dus vandaag gingen we even kijken hoe het nu ging met zijn groeten. Alles verliep prima, tot we onze reportage monteerden. Het geluid van de computer werkte niet zoals het hoorde en tot overmaat van ramp viel plots de pc nog eens uit waardoor we helemaal niets konden monteren. Heel veel stress dus! Of het item uiteindelijk is afgeraakt, weet ik nu nog niet. Omdat de deadline steeds dichterbij kwam, heeft een vaste medewerker het monteren van ons over genomen en mochten wij naar huis. Langs de ene kant wel fijn, maar langs de andere kant...een ander moet je werk afmaken en dus ben je de controle kwijt. Maar goed, het is avond en dus tijd om het werk uit het hoofd te zetten.

De montagecel

Sinds gisteren hebben we 3 nieuwe meisjes in huis, leuke meiden. Dus nu zijn we met 6 meisjes, je kunt wel raden wat dat geeft. Omdat we eens geen zin hebben om zelf te kopen, gaan we met zijn zessen lekker iets gaan eten.

Veel liefs
Sanne