Ziekenhuisbezoekje

Zoals jullie gisteren konden lezen, hebben de muggen me hier serieus toegetakeld. En alsof dat nog niet genoeg was, had ik ook nog last van een opgezwollen voet. Net zoals iedereen dacht ik dat ik gewoon wat vocht ophield door de warmte hier. Maar nadat ik gisteravond alle trucjes die op het internet te vinden zijn, had uitgeprobeerd en deze morgen met een nog iets dikkere voet ben opgestaan, wist ik dat er iets niet juist was. Ik ben gewoon zoals iedere morgen naar mijn stage vertrokken en bij aankomst gewoon gedaan wat van me verwacht wordt, een goeie reportage maken. Nu, dat is vandaag net iets anders uitgedraaid. In mijn hoofd speelde de gedachte om met mijn opgezwollen voet toch maar eens een dokter op te zoeken. Ik had mezelf een deadline opgelegd. Als het zondagavond niet beter zou zijn, zou ik maandag naar de dokter gaan. Ik zit aan de andere kant van de wereld, in een vreemd land en dan is het niet zo vanzelfsprekend om zomaar even naar de dokter te gaan. Nu, mijn collega's vonden het er echt slecht uitzien en zeiden me dat ik naar het ziekenhuis moest. Ik moet toegeven dat het er inderdaad niet zo goed uitzag (dat wist ik eigenlijk 's morgens al) en begon me ongerust te maken. Dus ik besloot om aan mijn hoofdredactrice te vragen of ik even naar de dokter moest. En dat was helemaal geen probleem, ze was zelfs blij dat ik eindelijk besefte dat mijn voet niet gezond was. Ze regelde voor mij snel een afspraak en om 15u plaatselijke tijd mocht ik langsgaan bij dokter Blom. Met een heel klein hartje ben ik naar hem toe gegaan.

Toen ik in het ziekenhuis aan kwam, moest ik even mijn weg zoeken. Het is hier helemaal anders dan een gewoon ziekenhuis thuis. Wat eigenlijk wel normaal is natuurlijk. Na even te wachten, mocht ik bij de dokter binnen. Hij zag meteen wat het probleem was, ik heb een zware allergische reactie op een van mijn muggenbeten. Er was dus helemaal geen sprake van vocht vasthouden. Het is zo typisch dat ik dat weer voor heb! Ik heb van hem een zalfje gekregen, medicatie en de raad om een goeie anti-muggenlotion aan te schaffen. Hij gaf me een voorschrift waarmee ik naar de ziekenhuisapotheek kon gaan. Omdat ik voor mijn verzekering in België een kopietje van dat voorschrift nodig heb, vroeg ik hem of hij even een kopietje wilde nemen. Omdat ik behoorlijk wat schrik had, had ik er natuurlijk niet aan gedacht dat ik eigenlijk wel in een ontwikkelingsland verblijf en dat mensen hier dus niet zomaar een kopieermachine hebben. Maar de dokter schreef zonder probleem zijn voorschriftje over. Hij zei me ook dat ik dinsdagnamiddag om hetzelfde uur moet terugkomen op controle. Als het dan niet beter is, moet ik antibiotica krijgen. Eenmaal alles in orde was met het papierwerk, kon ik naar de apotheek. Ook dat is helemaal anders dan in België. Bij het binnenkomen moet je hier je voorschrift afgeven en dan gewoon gaan zitten en wachten tot ze je naam afroepen om je bestelling af te halen. Toen ik mijn voorschrift afgaf, kijk de apothekers-assistente me raar aan en vroeg me of ik alles zelf zou betalen. Dat vroeg ze me omdat ik geen pasje van de ziekteverzekering afgaf. Ik vertelde haar dat ik uit België ko m en dus een rekening nodig had voor mijn ziekteverzekering en toen begreep ze waarom ik haar geen pasje gaf. Ik wilde natuurlijk ook een goeie muggenlotion en dat duurde toch wel even voor ze dat door had. Ze zei me steeds dat ze die niet had terwijl het achter haar in het rek stond. Door heel traag te spreken en aan te wijzen wat ik wilde, kreeg ik het mee. Ik moest nog een 10-tal minuutjes wachten op mijn medicatie en daarna kon ik terug naar de redactie. Het was toen al iets naar vieren en ik mocht onmiddellijk naar huis zodat ik wat kan rusten. Dat was heel fijn, want mijn lichaam is behoorlijk moe van het vechten tegen die beten. 

Ik smeer nu mooi mijn zalfje zoals het moet en neem mijn medicatie in. Nu kan ik alleen maar hopen dat het snel overgaat en ik weer deftig in mijn schoenen kan. Want ook dat is nu wel een probleem! 

Het was vandaag dus weer een avontuur! Maar toch eentje die ik liever niet meer meemaak, ik ben hier op stage om reportages te draaien en veel bij te leren. Niet om te ontdekken hoe de ziekenzorg hier is. Oh als jullie weten hoe het weer hier trouwens is, het heeft vandaag af en toe een goed geregend. Weer een typisch Belgisch weertje dus. Ondertussen is 22u00 's avonds en het is terug beginnen regenen. Maar daar ga ik goed van slapen en het zorgt voor wat afkoeling.

Een foto van hoe mijn voet er uit ziet, bespaar ik jullie :). Want nu is het echt een olifantenpoot met blauwe bulten. Want door de allergie kleuren mijn beten blauw. 

Veel liefs

Sanne 

Typisch Belgisch

Deze morgen rond 5u30 werd ik gewekt door een watergeluid, precies alsof iemand stond te douchen. Toen ik opstond om te gaan kijken, bleek het heel hard te regenen. Wij in België klagen wel dat het heel veel regent, maar hier had het maar een nachtje geregend en de straten stonden gewoon blank.

Omdat ik toch niet meer kon slapen, besloot ik me rustig klaar te maken. De taxi kwam me ophalen om 7u25 dus had ik tijd zat om een heerlijke warme douche te nemen en lekker te ontbijten. Zalig! Toen ik op het werk aankwam, had onze hoofdredactrice een lekker taart gemaakt. Mmmmm...zo'n gele taart, mooi versierd. Leuk om de dag zo te beginnen. Je kunt het dus al raden, het gaat goed op mijn stageplek. In het begin was het wat aanpassen, maar nu voel ik me er goed.

Vandaag hadden we geen uitzending, dus er moest ook geen deadline gehaald worden. Het was dus een rustig dagje vandaag. Een collega van me op het werk heeft me vandaag naar  een groentemarkt gebracht. Daar heb ik sla, komkommer, paprika en wat mango gekocht. En de rest van de dag heb ik wat research gedaan voor mijn eigen reportage, that's all. Ja, iedere stagiair mag een eigen reportage maken over een bepaalde religie. Ik ga er eentje maken over een moslimkindje hier in Paramaribo. We krijgen elk 2 volledige draaidagen, wat wil zeggen dat we dus 2 dagen de tijd krijgen om een mooie repo te maken. Het is een hele verantwoordelijkheid, dat wel. Maar zo leer je het vak natuurlijk :). 

Vandaag heb ik ook mijn Surinaams gsm - nummer eindelijk. Ik had een sim-kaart van de huisbaas gekregen, maar die bleek geblokkeerd te zijn. Dus vandaag ben ik met een andere collega naar de operator gereden en heb gewoon een nieuwe gekocht. Voor 4euro heb je dat hier. Dus daarvoor kan ik niet langer sukkelen hé. 

Voor de rest gaat hier alles goed.We hebben een nieuwe huisgenote, Anouk, een Nederlandse studente. Echt een lief meisje! Gisteren hebben we voor het eerst gekookt, pasta met groentjes. En we hebben ook voor het eerst sinds ons verblijf fruit gegeten, mango en pompelmoes. Dat smaakt hier helemaal anders dan in België, veel lekkerder. Alleen...vind je het hier niet overal. 

Het enige waar ik op dit moment heel veel last van heb, zijn muggenbeten en gezwollen benen. Niet normaal! Mijn enkel zie je amper omdat ik heel wat vocht vast hou. Veel water drinken, de benen koel houden en met je benen omhoog zitten zouden helpen. Dus proberen maar! Blijkbaar hebben sommigen daar last van als ze van een koudere land naar hier komen. Ik val dus weer lekker in de prijzen. En mijn benen jeuken verschrikkelijk. Ik heb bijna 50 muggenbeten, dus je kan je wel inbeelden wat voor jeuk dat geeft. Gelukkig zijn mijn collega's heel lief voor me! Ze hebben me een product aangeraden tegen de jeuk, shilling oil. Iets van bij de chinees hier en het werkt echt. Het gaat al heel wat beter. Alleen ziet het er niet uit! Ik heb precies olifantenpoten met overal uitslag :p. De mensen zeggen hier ook dat het wel went, dat als je hier een paar dagen of weken bent, de muggen een ander slachtoffer zoeken. En blijkbaar is ook dat waar, want de muggen vinden nu ook mijn 2 huisgenoten. Ik blijf voor de zekerheid toch wel muggenlotion gebruiken, you never know ;). 

Voor de mensen die me een berichtje willen sturen, ik geef even mijn Surinaams nummer. Het ziet er anders uit dan een Europees nummer, maar het werkt wel! (597)8973305. Ik weet niet of wat tussen haakjes staat erbij moet of niet, niemand hier in mijn buurt weet of dat moet. Dus sorry, maar jullie zullen ze allebei moeten proberen dan.

Oh en zoals beloofd, hier wat foto's :). 

Veel liefs

Sanne

Dit zijn maar een paar van mijn beten

Mijn olifantenpoot

De heerlijke zelfgemaakte taart van onze hoofdredactrice

Mijn kamer, even voor alle duidelijkheid.
De gordijnen zijn rood en
 door het zonlicht ziet het er een beetje...uit

Onze keuken

Ons zwembad dat in werkelijkheid groter is dan op de foto.

Na de regen

Eerste werkdag

Vandaag was mijn eerste werkdag hier in Suriname. Ik werd om 8u op de redactie verwacht en moet toegeven dat ik ben opgestaan met enige tegenzin. Ik was best nog moe en tot overmaat regende het heel hard. In tegenstelling tot België regent het hier maar even, maar je bent in een paar seconden kletsnat. Maar om 6u45 ging de wekker af en met slapende ogen heb ik me klaargemaakt. Om 7u30 stond de taxi me op te wachten. Ik ga met de taxi omdat ik hier totaal mijn weg nog niet ken en ook omdat het  verkeer hier moordend is. Ze rijden hier als gek en als meisje alleen...lijkt het ook niet zo veilig.

Maar zoals afgesproken stond ik om 8u aan de redactie. Daar werd ik verwelkomd door een deel van de redactie. Het andere deel begon 2 uurtjes later. We zitten met 5 stagiaires op de redactie. Wat wel leuk is. Maar het werk is een beetje raar. Je wordt gewoon voor de leeuwen gegooid. Wat op zich helemaal niet slecht is, maar wat meer uitleg was wel leuk geweest. Normaal gezien moest ik werken tot 16u, maar omdat we nog uitleg kregen over de camera's was het kwart voor 6 toen we buiten kwamen.

Ik had gisteren een fiets gereserveerd die ik vandaag normaal gezien kon gaan afhalen, maar omdat ik veel later dan gedacht de redactie verliet, heb ik die nog niet. Hopelijk morgen beter!

En wat iedereen vertelt over muggen is waar. Ik heb er superveel op mijn benen en voeten. Ze jeuken voor dood en ik wil ze liefst van al gewoon openkrabben! Maar dan wordt het waarschijnlijk alleen maar erger. Dus probeer ik de anti-jeukzalfjes uit en zoveel mogelijk aan iets anders te denken.

Voor de mensen die me een berichtje hebben gestuurd, ik heb een probleem met zowel mijn Belgisch als Surinaams nummer.

Het is hier nu 20 over 9 en ik ga lekker slapen, want ik ben doodmoe. En morgen is het weer vroeg dag. Oh en de beloofde foto's komen er zo snel mogelijk aan hoor!

Veel liefs
Sanne

Hello sun

Na een kort nachtje, ja ik kon niet zo goed geslapen door de spanning, vertrok ik vol goeie moed naar Schiphol met een dubbel gevoel. Langs de ene kant kon ik niet snel genoeg op Surinaamse bodem staan, maar langs de andere kant 10 weken op eigen benen staan in een totaal onbekende streek zal ook niet alles zijn.

Toen ik afscheid moest nemen stonden de tranen in mijn ogen. Ik zou mijn ouders en vrienden 10 weken niet meer kunnen knuffelen, even geen stommiteiten meer uithalen samen. 

Mijn grote avontuur startte pas echt toen ik mijn bagage moest inchecken. Op Schiphol scan je zelf je bagage en tot mijn grote verbazing had ik geen overgewicht. In plaats van 20kg per koffer, had ik 23kg ter beschikking. Dus ik heb nog wat overschot als ik terug keer. Nadat ik van mijn toch wel zware koffers was verlost, ging het snel door de douane en nog wat taxfree shops. Buiten een nekkussentje heb ik niets gekocht, een hele prestatie voor een shopaholic als ik. Na het boarden hebben we nog een uurtje of 2 moeten wachten tot onze vlucht vertrok. De reden was de sneeuw. Ik had nooit gedacht dat ik nog sneeuw zou zien voor ik naar de zon zou vliegen. Na een uur of 9 vliegen, ben ik veilig aangekomen. De taxichauffeur stond ons al op te wachten en na een uurtje kwamen we aan in ons huisje. Mijn kamer is niet zo groot, maar uiteindelijk woon je hier meer buiten dan binnen. Oh en toen ik een douche nam, had ik tot mijn verbazing lekker warm water. Aan de verhalen te horen van anderen, is dat pure luxe.

Aan de hitte was het wel even wennen en nu nog. Maar het weer is super! Al hebben we even wat regen gehad, maar in tegenstelling tot thuis is het hier wel zalig. Het is lekker verfrissend :).

Morgen is het mijn eerste werkdag. De taxichauffeur komt me om 7u30 halen, want met de fiets zou ik nu nog niet mijn weg vinden. Hopelijk loopt het allemaal goed! Maar dat horen jullie snel.

Veel liefs
Sanne

Oh als iemand een kaartje ofzo wil sturen. Ik verblijf op dit adres:
Sanne Smeets
Toscastraat 34
Maretraite 3
Paramaribo, Suriname

Bye bye Belgium

Vandaag is mijn laatste dagje hier in het koude België. Ik was van plan om er een lekkere, rustige dag van te maken. Ik dacht even snel mijn koffers pakken, maar dat is dus een beetje anders uitgedraaid. Zoals elke vrouw wil ik het liefst mijn hele kleerkast meenemen, want probeer maar eens in een (overvolle) kleerkast een keuze te maken van wat je mee neemt en wat je thuis laat. Na veel nadenken, af en toe toch wat wisselen en vechten tegen het overgewicht (van mijn koffer), staan ze klaar. En ook mentaal ben ik er helemaal klaar voor. Alleen tegen de 9uur en half durende vlucht zie ik wat tegen op. Zolang stil zitten is niet echt mijn ding! Maar je moet er iets voor over hebben natuurlijk.

Morgenochtend is het dan eindelijk zover en wordt Paramaribo voor de komende 10 weken mijn home town. Zon, zee, een super mooie natuur en een (hopelijk) leerrijke stage bij het 10minuten Jeugdjournaal staan me te wachten. 

Zo ik heb nu niet veel meer te zeggen, maar eenmaal in Suriname zullen jullie veel meer van mijn avontuur horen of lezen.

Veel liefs 

Sanne 

Count down

Het is bijna zo ver! Op 26 januari vertrek ik naar Suriname waar ik als journaliste 10 weken stage ga lopen bij het "10minutenjeugdjournaal", zeg maar de Surinaamse Karrewiet, in Paramaribo. En ik heb er superveel zin in. Laat het avontuur maar komen! Al moet ik toegeven dat ik wel een beetje  stress heb. Ik heb de verhalen gehoord van anderen die er voor me zijn geweest en weet ongeveer aan wat ik me allemaal kan verwachten, maar toch. Als je het zelf gaat beleven, is het toch spannend!

Het is dan ook zo spannend, dat ik wel eens durf te vergeten dat er ook nog geblokt moet worden.

Want voor ik kan vertrekken, moet ik eerst nog een aantal examens tot een goed einde brengen.

Even een korte schets van het land. Suriname ligt aan de noordoostkust van Zuid-Amerika. Het is een voormalige kolonie van Nederland waardoor ze er Nederlands spreken. Wat stiekem wel fijn is, ook al spreek ik als journaliste in spé aardig wat Frans en Engels. Communiceren in je eigen taal is toch altijd makkelijker. Het is er meestal lekker warm met temperaturen tussen de 28 en 40 graden. Dus ik denk dat ik me de eerste dagen serieus zal mogen aanpassen aan de temperatuur. Want hier is het (putje) winter. Het is er 4uur vroeger dan hier. Een klein nadeel aan het land, is dat er ongelofelijk veel muggen zitten. Maar de anti-muggenmelk staat klaar!

Omdat ik binnen een goeie 2 weken vertrek, wordt het stilaan tijd om mijn koffer te pakken. Zoals de meeste wel weten, ben ik gewoon om met deadlines om te gaan. Maar ik heb zo'n gevoel dat ik er deze keer beter geen deadline van maak.

Zo nu weten jullie al ietsje meer. Ik hou jullie zeker op de hoogte van mijn avontuur in Paramaribo. En natuurlijk volgen er ook foto's!

Veel liefs

Sanne